Świętość ludzkiego życia.

Cel główny
Ukazanie prawdy o nienaruszalności życia ludzkiego. Kształtowanie postawy szacunku dla życia ludzkiego i gotowości bronienia go w każdej sytuacji.

Zamiast modlitwy: DZIŚ MIAŁABYM 16 LAT... - YouTube ,
Mamo Jestem! - YouTube , https://www.youtube.com/watch?v=ObWpzreCqms , https://www.youtube.com/watch?v=9LAnpHKFYSI , https://www.youtube.com/watch?v=Z4mrPMaa9bI ,
https://www.youtube.com/watch?v=2ip5YgIp1pM , https://www.youtube.com/watch?v=V13uOT5vq3I ,
https://www.youtube.com/watch?v=osfrlqq3LxM .

Cele szczegółowe
Człowiek dojrzały:
– identyfikuje V przykazanie Boże z koniecznością troski o zdrowie i życie,
– przytacza teksty biblijne mówiące o wartości życia ludzkiego,
– podaje, że życie ludzkie jest darem Bożym,
– wyjaśnia, dlaczego każdy człowiek ma prawo do życia i jego ochrony,
– wskazuje na troskę o zdrowie i życie w kontekście zrozumienia i realizacji sensu swojego życia,
– charakteryzuje treść V przykazania Bożego,
– ocenia swoją postawę odpowiedzialności i szacunku dla życia ludzkiego,
– przyjmuje odpowiedzialność za życie i zdrowie swoje i bliźnich.

WPROWADZENIE
Dla ludzi jest czymś naturalnym spieszyć z pomocą, gdy trzeba ratować życie lub zdrowie innych. Bardzo ważne są tu służby ratownicze strażaków, lekarzy pogotowia, policji, ale i zwykli ludzie, gotowi nieść pomoc zagrożonemu życiu.

Tekst Katechizmu Kościoła Katolickiego:
„Życie ludzkie jest święte, ponieważ od samego początku domaga się «stwórczego działania Boga» i pozostaje na zawsze w specjalnym odniesieniu do Stwórcy, jedynego swego celu. Sam Bóg jest Panem życia, od jego początku aż do końca. Nikt, w żadnej sytuacji, nie może rościć sobie prawa do bezpośredniego niszczenia niewinnej istoty ludzkiej” (KKK 2258).
Kościół uczy nas, że życie jest dobrem, którego nie wolno nigdy niszczyć. Pochodzi ono od Boga. Jest Jego darem, odbiciem i obrazem. Człowiek nie może dysponować nim w dowolny sposób. Jedynym Panem życia jest Bóg.

W samym centrum porządku świata leży przykazanie: „Nie będziesz zabijał” (Wj 20,13) – zakaz stanowczy i absolutny, który jednocześnie wskazuje na potrzebę troski o życie człowieka, od jego poczęcia aż do naturalnej śmierci.

Życie człowieka rozpoczyna się w momencie poczęcia. To fakt biologiczny, medyczny, niepodważalny. Przyjęcie do wiadomości tego faktu winno u każdego, niezależnie od wyznawanego światopoglądu, prowadzić do bezwarunkowego szacunku wobec życia każdej poczętej istoty ludzkiej. Obserwując dzisiejszy świat, zauważamy przerażającą siłę zła, zwróconą przeciwko życiu ludzi i narodów, a zwłaszcza życiu słabemu i bezbronnemu. I tak pojawia się wstrząsające zjawisko aborcji, eutanazji i wszelkich eksperymentów medycznych, typu zapłodnienie in vitro, klonowanie.

Katechizm Kościoła Katolickiego podaje:
„Każde życie ludzkie od chwili poczęcia aż do śmierci jest święte, ponieważ osoba ludzka była chciana dla niej samej na obraz i podobieństwo Boga żywego i świętego” (KKK 2319).
„Zabójstwo człowieka jest głęboko sprzeczne z godnością osoby i świętości Stwórcy” (KKK 2320).

„Życie ludzkie od chwili poczęcia powinno być szanowane i chronione w sposób absolutny. Już od pierwszej chwili swego istnienia istota ludzka powinna mieć przyznane prawa osoby, wśród nich nienaruszalne prawo każdej niewinnej istoty do życia” (KKK 2270).
„Kościół od początku twierdził, że jest złem moralnym każde spowodowane przerywanie ciąży. Nauczanie na ten temat nie uległo zmianie i pozostaje niezmienne. Bezpośrednie przerywanie ciąży, to znaczy zamierzone jako cel lub środek, jest głęboko sprzeczne z prawem moralnym” (KKK 2271).

„Eutanazja bezpośrednia, niezależnie od motywów i środków, polega na położeniu kresu życia osób upośledzonych, chorych lub umierających. Jest ona moralnie niedopuszczalna. W ten sposób działanie lub zaniechanie działania, które samo w sobie lub w zamierzeniu zadaje śmierć, by zlikwidować ból, stanowi zabójstwo głęboko sprzeczne z godnością osoby ludzkiej i z poszanowaniem Boga żywego, jej Stwórcy. Błąd w ocenie, w której można popaść w dobrej wierze, nie zmienia natury tego zbrodniczego czynu, który zawsze należy potępić i wykluczyć” (KKK 2277).

„Przez eutanazję w ścisłym i właściwym sensie należy rozumieć czyn lub zaniedbanie, które ze swej natury lub intencji działającego powoduje śmierć w celu uniknięcia wszelkiego cierpienia” (Jan Paweł II, Evangelium vitae, 65).

„Podłoże stanowi głęboki kryzys kultury, który rodzi sceptyczną postawę wobec samych fundamentów poznania i etyki oraz sprawia, że coraz trudniej jest zrozumieć w pełni sens istnienia człowieka, jego praw i obowiązków. Łączą się z tym najróżniejsze trudności związane z codziennym życiem i ze stosunkami między ludźmi, szczególnie dotkliwie odczuwane w złożonej rzeczywistości współczesnego społeczeństwa, w którym pojedyncze osoby, małżeństwa i rodziny pozostają często same ze swoimi problemami. Nie brak sytuacji szczególnego ubóstwa, niedostatku i niepewności, w których trud codziennej egzystencji, cierpienie sięgające granic ludzkiej wytrzymałości oraz doznawana przemoc – zwłaszcza przemoc wymierzona przeciwko kobietom – sprawiają, że opowiedzenie się po stronie życia i jego obrona stają się trudne, a czasem wymagają wręcz heroizmu” (Jan Paweł II, Evangelium vitae, 11).

„Przykazania Bożego nie można nigdy oddzielać od miłości Boga: zawsze jest darem, który ma służyć rozwojowi człowieka i jego radości. Jako takie stanowi istotny aspekt i nieodłączny element Ewangelii, więcej – samo jawi się jako «ewangelia», czyli dobra i radosna nowina. Także Ewangelia życia jest wielkim darem Boga i zarazem zobowiązującym zadaniem dla człowieka. Budzi podziw i wdzięczność wolnej osoby i domaga się od niej, by je przyjęła, chroniła i ceniła z żywym poczuciem odpowiedzialności: dając człowiekowi życie, Bóg żąda, by człowiek to życie kochał, szanował i rozwijał. W ten sposób dar staje się przykazaniem, a samo przykazanie jest darem” (Jan Paweł II, Evangelium vitae, 52).

„Nie zabijaj, ale raczej chroń życie, chroń zdrowie i szanuj godność ludzką każdego człowieka, niezależnie od jego rasy czy religii, od poziomu inteligencji, stopnia świadomości czy wieku, zdrowia, czy choroby. Nie zabijaj, ale raczej przyjmij drugiego człowieka jako dar Boży – zwłaszcza jeśli jest to twoje własne dziecko” (Radom, 4 czerwca 1991 r.).

„Jesteśmy wezwani, aby kochać i szanować życie każdego człowieka oraz dążyć wytrwale i z odwagą do tego, by w naszej epoce, w której mnożą się zbyt liczne oznaki śmierci, zapanowała wreszcie nowa kultura życia, owoc kultury prawdy i miłości” (Evangelium vitae, 77).

Obejrzyj na YouTube:
Prof. Chazan o aborcji: Jej zwolennicy wymyślają argumenty, aby usprawiedliwić zbrodnię! - YouTube ,
List od dziecka nienarodzonego do mamy i taty - YouTube .
Można też obejrzeć Bóg pokazał nam jakie są skutki grzechu aborcji - świadectwo - YouTube.


Pozdrawiam

Ks. Leszek Kaźmierczak